با شاعران -خاموشی

فردوسی:

خردمند باش و کم آزار باش

همیشه زبان را نگهدار باش

حافظ:

در اندرون من خسته دل ندانم کیست

که من خموشم و او در فغان و در غوغاست

سعدی:

دو چیز طیره ی عقل است،دم فروبستن

به وقت گفتن و گفتن به وقت خاموشی

(طیره:خفّت،سبکی)

این یمین فریومدی:

خردمند،خامش بود چون صدف

اگر خود درونش همه گوهر است

امیر خسرو دهلوی:

پشیمان زگفتار دیدم بسی

پشیمان نگشت از خموشی کسی

اهلی شیرازی:

به جانان درد دل گفتم شدم رسوا ندانستم

که باید داشت پنهان راز خود از یار جانی هم

صائب تبریزی:

از ره حرف بود رنجش مردم«صائب»

کس ندیدیم که دشمن شود از خاموشی

کلیم کاشانی:

حاصل هر دو جهان را به سخن گر بدهند

مگشا لب چه توان یافت به از خاموشی

نظامی گنجوی :

با این که سخن به لطف آب است

کم گفتن هر سخن صواب است

وحشی بافقی:

خموشی پاسبان اهل رازاست

از او کبک ایمن از چنگال باز است

ملک الشعرا بهار:

خامشی جستم که حاسد مرده پندارد مرا

وز سر رشک وحسد کمتر بیازارد مرا

واعظ قزوینی:

در گفتن عیب دگران بسته دهان باش

وز خوبی خود عیب نمای دگران باش

سیمین بهبهانی:

خموش و گوشه نشینم مگر نگاه توام؟

لطیف و زود گریزی مگر خیال منی؟

رضا اصفهانی:

خاموشیم نبودز آسودگی،«رضا»

از بسکه تنگ بود دلم،ناله جا گرفت

مولوی:

مستمع چون نیست خاموشی به است

نکته از نااهل اگر پوشی به است

پس خموشی به دهد اورا ثبوت 

پس جواب احمقان آمد سکوت

                         🌹🌹🌹منبع کانال دانشرام

با شاعران - دل بستگی

حافظ:

غلام همّت آنم که زیر چرخ کبود

ز هرچه رنگ تعلّق پذیرد ،آزاد است

سعدی:

چو دل به قهر بباید گسست و مهر برید

خنک تنی که دل اوّل نبست و مهر نباخت

صائب تبریزی:

در گلشنی که خرمن گل می رود به باد

دلبستگی به خار و خس آشیانه چیست ؟

اختر گرجی:

به پایان شد حدیث دل زبس گفتیم و نشنیدی

سر آمد رشته ی الفت زبس بستیم و بگسستی

پروین اعتصامی:

مشو دلبسته ی هستی که دوران

هر آن را زاد،زاد از بهر کشتن

قادر بیدگلی:

مباش ای غنچه از اوراق گل مغرور جمعیت

که این پیوستگی ها در بغل دارد جدایی ها

کلیم کاشانی:

دانه ی دام تعلّق مزرع گیتی نداشت

ما به امّید چه یارب دل به دوران بسته ایم

نظام وفا :

در جهان گر لذتی هم هست در دل بستگی است

لیک دل بستن نمی ارزد به دل برداشتن

وحشی بافقی:

پیوستن دوستان به هم آسان است

دشوار،بریدن است و آخر آن است

ابوالحسن فراهانی:

ترسم این الفت که دارد با گریبان دست من

در قیامت نیز نگذارد که گیرم دامنی

:امیر حسینی هروی:

نی ام به دام تعلّق اسیر بیم و امید

غلام خویشم و فرمانروای خویشتنم

پژمان بختیاری:

خاطرم گرد تعلّق نپذیرد گویی

در دل آب نشسته است تن خاکی ما

گلشن کردستانی:

مباد آنکه به این شوره زار دل بندم

که باغ عمر مرا برگ و بار باید و نیست

مهدی سهیلی:

پای همّت را فرو بستیم با دلبستگی ها

شد نصیب ما از این دلبستگی ها ،خستگی ها

                         🌹🌹🌹 منبع کانال دانشرام

با شاعران -انتظار وآرزوی دیدار ،آمدن یار

پناهی سمنانی:

انتظار از انتظارم سیر کرد

آن که می باید بیاید ،دیر کرد

حافظ:

باز آی و دل تنگ مرا مونس جان باش

وین سوخته را محرم اسرار نهان باش

پژمان بختیاری:

ای پری سیما بیا،ای خوش تر از رؤیا بیا

ای عبادتگاه عشق و آرزوی ما بیا

ادیب توسی:

به انتظار تو ای آفتاب صبح امید

نشسته شب همه شب تا سپیده منتظرم

شهریار:

تا کی در انتظار گذاری به زاری ام

باز آی بعد از این همه چشم انتظاری ام

شوریده شیرازی:

صدسال اگر چه جانی در آتشی بسوزد

خوش تر از آن که روزی در انتظار باشد

جمال الدین شهیدی:

ز انتظار تو جانم به لب رسید بیا

بیا که دیده زهجر تو شد سپید بیا

ضمیری اصفهانی:

تا بوده چشم عاشق در راه یار بوده

بی آنکه وعده باشد در انتظار بوده

 غبار همدانی:

جانم به لب رسیده و چشمم به راه دوست

با مرگ و انتظار عجب در کشاکشم

کلیم کاشانی:

دیده را کردم سپید از انتظار ما مپرس

صبح ما را دیدی از شب های تار ما مپرس

نظامی گنجوی:

منتظران را به لب آمد نفس

ای ز تو فریاد،تو فریادرس

هدایت طبرستانی:

گر چه می دانم نمی آیی ولی هردم ز شوق

سوی در می آیم و هر سو نگاهی می کنم

لعبت والا:

گر چه چشم تو پی بردن دل هاست هنوز

دیده ی منتظرم غرق تمنّاست هنوز

خنده بر لب زده ام تا به تو نزدیک شوم

بخدا سینه پر از حسرت غم هاست هنوز

                         🌹🌹🌹منبع کانال دانشرام

با شاعران-رقیب ، بیگانه

حافظ:

روا مدار خدایا که در حریم وصالش

رقیب محرم و حرمان نصیب من باشد

ابوسعید ابوالخیر:

از بیم رقیب ،طوف کویت نکنم

وز طعنه ی خلق گفت و گویت نکنم

حسین حجتی:

دوشم رسید مژده که امشب رقیب رفت

ساقی بریز باده که از من شکیب رفت

حضوری قمی:

رقیب از آرزوی این که از مرگم خبر یابد

به هرکس می رسد حال من بیمار می پرسد

سعدی:

دل و جانم به تو مشغول و نظر در چپ و راست

تا ندانند رقیبان که تو منظور منی

رفیعی کاشانی:

سگش را با رقیب از ساده لوحی آشنا کردم

کنون آن ها به هم یارند و من چون سگ پشیمانم

شاهی سبزواری:

به جز رقیب که در آرزوی مرگ من است

کسی زحال من ناتوان خبر نگرفت

 صابر همدانی:

یار رقیب دیده  سزایش ندیدن است

دندان کرم خورده  علاجش کشیدن است

وحشی بافقی:

همخواب رقیبانی و من تاب ندارم

بی تابم و از غصّه ی این،خواب ندارم

هلالی جغتایی:

هجر بتان ناخوش است،سرزنش خلق نیز

دیدن روی رقیب از همه ناخوش تر است

شرف قزوینی:

سر گران با غیر و  با خود مهربان می خواهمت

پیش از این با من چه سان بودی چنان می خواهمت

اخوان ثالث:

تورا با غیر  می‌بینم صدایم در نمی آید

دلم می سوزد و کاری زدستم بر نمی آید

عبدالرفیع حقیقت:

یادم نمی رود بخدا زیر آن درخت

دستم گرفت و گفت که بیم از رقیب هست

فریاد شوق از دل خونین جهید و گفت 

بیم از رقیب نیست چو بامن حبیب هست

                         🌹🌹🌹منبع کانال دانشرام

با شاعران - مهر و محبت

سعدی:

ز محبّتت نخواهم که نظر کنم به رویت

که محبّ صادق آن است که پاکباز باشد

حافظ:

خلل پذیر بود هر بنا که می‌بینی

مگر بنای محبّت که خالی از خلل است

پژمان بختیاری:

ای دوست قصّه ای زمحبّت بگو که من

طفلم به طبع و طالب افسانه ام هنوز

ذوقی اردستانی:

من رشته ی محبّت تو پاره می کنم 

شاید گره خورد به تو نزدیک تر شوم

شکوهی همدانی:

بلهوس گر لاف مهرت می زند باور مکن

ای سرت گردم محبّت را زبانی دیگرست

صائب تبریزی:

بی محبّت مگذران عمر عزیز خویش را

در بهاران عندلیب و در خزان پروانه باش

عبرت نائینی:

به جز بنای محبّت که دائم آبادست

خراب می کند ایّام هر بنایی را

صفایی نراقی(ملااحمد نراقی):

به جز بنای محبّت که تا ابد باقیست

شود خراب به گردون اگر برآری کاخ

 منیر طه:

خوش تر ز روزگار جنون روزگار نیست

نیکوتر از دیار محبّت ،دیار نیست

نظیری نیشابوری:

درس ادیب اگر بود زمزمه ی محبّتی 

جمعه به مکتب آورد طفل گریزپای را

ابوالحسن ورزی:

ای که با درد محبّت زندگانی می کنی

روزگارت خوش که عیش جاودانی می کنی

واقف هندی:

یارب چه چشمه ایست محبّت که من از آن

یک قطره نوش کردم و دریا گریستم

مولوی:

از محبّت نار، نوری می شود

وز محبّت دیو، حوری  می شود

ملک الشعرا بهار:

به جز متاع محبّت که در تمامت عمر

بدین متاع تجارت کنی زیان نکنی

                         🌹🌹🌹منبع کانال دانشرام

با شاعران-کعبه ، مسجد ، دیر

انوار همدانی:

حاجی و طوف حرم،ما و سر کوی دوست

کعبه کجا،ما کجا،کعبه ی ما کوی دوست

صائب تبریزی:

همچو آن رهرو که خواب آلوده از منزل گذشت

کعبه را گم کرد هر کس بی خبر از دل گذشت

خواجوی کرمانی:

زآتشکده و کعبه غرض سوز و نیاز است

وآنجا که نیاز است چه حاجت به نماز است

حافظ:

جلوه بر من مفروش ای ملک الحاج که تو

خانه می بینی و من  خانه خدا می بینم

سعدی:

سفر قبله درازست و مجاور با دوست

روی در قبله ی معنی به بیابان نرود

جامی:

به کعبه رفتم و  زآن جا هوای کوی تو کردم

جمال کعبه تماشا به یاد روی تو کردم

عرفی شیرازی:

هرگز مگو که کعبه و بتخانه خوش تر است

هر جا که هست جلوه ی جانانه خوش تر است

 عین القضات همدانی:

در بتکده گر نشان ز معشوقه ی ماست

رفتن به طواف کعبه از عقل خطاست

مولوی:

ای قوم به حج رفته کجایید،کجا یید؟

معشوق همین جاست بیایید ،بیایید

قاسم انوار:

از مسجد و میخانه وز کعبه و بتخانه

مقصود خدا عشق است باقی همه افسانه

ریاضی یزدی:

ما جز خدای هیچ ندیدیم گرچه، روی

گاهی به کعبه، گاه به بتخانه داشتیم

اهلی شیرازی:

زاهد به ره کعبه رود کاین ره دین است

خوش می رود امّا ره مقصود نه این است

ظفر کرمانی:

تو و خار مغیلان زاهدا و طی منزل ها

من و راه خرابات و طواف کعبه ی دل ها

                         🌹🌹🌹منبع کانال دانشرام

با شاعران -نگاه و نظربازی

سعدی:

نگاه من به تو و دیگران به خود مشغول

معاشران زمی و عارفان زساقی مست

حافظ:

در نظربازی ما بی خبران حیرانند

من چنینم که نمودم دگر ایشان دانند

پژمان بختیاری:

با نگاهی قصه ها گویند از آنک

یک نگاه از صد زبان گویاتر است

جامی:

ریزد هوس از  چشم سیاهی که تو داری

لبریز تمنّاست نگاهی که تو داری

کاظم پزشکی:

به رخ سیاه چشمان نگه ار بود گناهی

بگذار تا گناهی بکنیم گاه گاهی

سیمین بهبهانی:

نهان در خود چه داری ای نگاه آتشین امشب

که پرهیز و حیا را برق سوزان تو می سوزد

مهدی سهیلی:

تا صد سخن به نیم نگه بازگویمت

ناز آفرین من به نگاهم نگاه کن

 صائب تبریزی:

اظهار عشق را به سخن احتیاج نیست

چندان که شد نگه به نگه آشنا،بس است

ابوالحسن ورزی:

نگهم پیش نگاهت به سخن می آید

من چرا راز دل خود ز تو پنهان دارم

نیاز کرمانی:

بگشا ز خواب ناز دو چشم سیاه را

در جام من بریز شراب نگاه را

احمد گلچین معانی:

نگهش سوی دگر بود و نگاهش کردم 

دیده، روشن به صفای رخ ماهش کردم

محمود قاجار:

چه آشنا نگهی داری ای رمیده غزال

خدا نگاه تورا با کس آشنا نکند

کاظم رجوی:

آن شب که نگه بر نگهش دوخته بودم

از دیده ی وی راز دل آموخته بودم

با یک نگه از دیده ی من ریخت به دامن

گنجی که به عمری به دل اندوخته بودم

                         🌹🌹🌹منبع کانال دانشرام

با شاعران - شب عاشقان

سعدی:

شب عاشقان بیدل چه شبی دراز باشد

تو بیا کز اوّل شب در صبح باز باشد

صائب تبریزی:

تورا چه غم که شب ما دراز می گذرد

که روزگار تو در خواب ناز می گذرد

ابوسعید ابوالخیر:

شب خیز که عاشقان به شب راز کنند

گرد در  و بام دوست پرواز کنند

امیر خسرو دهلوی:

خوش آن شب ها که با وی بودمی گه مست و گه سرخوش

جهانم می شود تاریک چون یاد آرم آن شب ها

ایرج میرزا:

دیگران سرمست در آغوش جانان خفته اند

آن که بیدار است هرشب مرغ شبگیر است و من

باستانی پاریزی:

باز شب آمد و شد اوّل بیداری ها

من و سودای دل و فکر گرفتاری ها

سیمین بهبهانی:

ز بس به دامن شب اشک انتظارم ریخت

گل سپیده شکفت و سحر دمید بیا

 رهی معیری:

چه رفته است که امشب سحر نمی آید

شب فراق به پایان مگر  نمی آید

شاطر عباس صبوحی:

مکن دریغ زمن ساقیا شراب امشب

از آن که ز آتش خود گشته ام کباب امشب

عماد تربتی:

امشب منم و جام می و یار ای شب

تعجیل مکن به صبح ،زنهار  ای شب

عماد خراسانی:

امشب ندانم ای بت زیبا چه می کنی

ما بی تو خون خوریم ،تو بی ما چه می کنی

کلیم کاشانی:

چه بگویم که شبم بی تو چه سان می گذرد

صبحم از تیرگی شب ز صفا می افتد

نیاز کرمانی:

قدم نهاده مگر ماه بر زمین امشب

که روشن است مرا بزم این چنین امشب

                         🌹🌹🌹منبع کانال دانشرام

گفتگوی حضرت مولانا و شمس

شهرداری رشت96/5/8 یکشنبه-1/30 بامداد

شهرداری رشت یکشنبه 96/5/8 -1/30 بامداد

شهرداری رشت 96/5/8 ساعت 1/5 صبح