پدرانه 5 به مناسبت روز پدر

.

کلاس اول است و «آب ، بابا»      

منم.... ماهی دریای الفبا

نشاط کودکی ،آیینه ، لی لی 

و جیغ و داد و دعوای پیاپی

پدر با شاهنامه، رستم و توس 

غم سهراب و نامردی کاووس

ستبر شانه هایش وقت بازی                 

حساب سیب ها ، درس ریاضی

دوباره خاطرات پولک آجین               

دم افطار و لطف «یا رب آمین»

شلوغی ها و خواب زوری ظهر    

نماز مادر و سجّاده و مهر 

شب چلّه ، آدم برفی ، زمستان        

لباس نوی عید و آینه قرآن

                                   ***

 سر آغاز شکفتن بود ناگاه:            

«عروس من میشی؟ به به! ماشاالله!»

دلم دست عروسک داشت دردست    

که با تور و گل و پیوند پیوست...

                                           

نشاط کودکی در سینه گم شد              

و لبخندی که در آیینه گم شد

شبیه بادبادک های بر بام                       

رها شد کودکی هایم سرانجام

خیالم را به خوابی دور بستند              

و در رؤیای پروازم نشستند

پدر ! سرمشق هر پرواز بودی              

غزالت من، غزل پرداز بودی

تو یادم دادی عمری «یا علی» را             

و عمری کرده ای معنا علی را

تو اینجا خسته ی تقویم نامرد          

من آن جا بسته ی تقدیری از درد

شب از اندوه من لبریز می شد               

تو چشمانت پر از پاییز می شد

غمم از چشم های تر گذشته است      

شب اندوهم از باور گذشته است

تو می دانی غم تنهایی ام را                

و چشم روز و شب دریایی ام را

هنوز آیینه ها را می پرستی           

هنوز آیینه دار نور هستی

ستبر شانه هایت باز چون کوه              

نشسته در عبور درد، بِشکوه  

هوای چشم هایت آفتابی است           

و طعم خنده بارانت شرابی است

من آن ماهی که دریایم تو هستی          

بلندِ موج رؤیایم تو هستی 

دلم دور از تو دور از آب ماهی است        

دلم اندوه زار بی پناهی است

                                   ***

در آخر ماهی مشق الفبا                    

برایت می نویسد: «آب ، بابا !» 

مهتاب_سالاری

........

پدر

تنها قهرمانے بود

ڪہ روے سڪو نرفت... 

قهرمان روزت مبارک❤️💐

.......

روبرویم پیر مردی روی تخت

پنجه در پنجه بیماری سخت

گه به لب دارد  بسی هذیان ها

گه ز درد ساید به هم دندان ها

مرد پیری که دلش دریا بود

همنفس با گردش دنیا بود

توشه ای از تجربه بر دوش اوست

جای امن بودنم  آغوش اوست

........

.

دخترها بی دلیل "بابائی" نشده اند...

دخترها خوب میدانند هربار که دلشان از نامردی هایِ دنیا بگیرد؛ دستی ایمن و مردانه، به دور از حسِ نیاز رویِ سرشان نوازش میشود...

دستی که جز عشق عطرِ دیگری ندارد..

دختر ها خوب میدانند

 "قبل از تاریکی هوا برگرد" نهایتِ عشق مردی به نام پدر است...

سحر_رستگار

.........

پدر که بیاید از سفر

میان میدانی که به نامش زده اند

می نشانمش...

و بدون راهنما !

دورش میگردم !

........

با وجود تو سرافرازم پدر

با تو من مشتاق پروازم پدر

آرزویم از خدای مهربان

زنده باشی محرم رازم پدر

*

با هزاران یادها از روزگار

آن پدر تنهای تنها مانده است

او جوانی را فدای عشق کرد

کاروان رفته ست او جا مانده است

پیرزاد

........

🍃🌸🍃

گفته ام بارها و می گویم؛

بی وجودش، حیات مکروه است!

همه ی عمر تکیه گاهم بود

پدرم نام کوچکش کوه است

امید_صباغ_نو

🌺🌺🌷🌷🌹🌹🌹

‏پرسیدن

بدترین درد کدومه؟

یکی گفت : عاشقی !

یکی گفت : تنهایی ،

یکی گفت : دلتنگی

یکی گفت : فقر

اما هیچکس نگفت

پیر شدنِ پدر و مادر

.........

وقتی بچه بودم کنار پدرم می‌خوابیدم و هرشب یک آرزو می‌کردم.

 مثلاً آرزو می‌کردم برایم اسباب بازی  بخرد؛ می‌گفت «می‌خرم به شرط اینکه بخوابی.» یا آرزو می‌کردم برم بزرگترین شهربازیِ دنیا؛ می‌گفت «می‌برمت به شرط اینکه بخوابی.» یک شب پرسیدم «اگر بزرگ بشوم به آرزوهایم می‌رسم؟» گفت «می‌رسی به شرط اینکه بخوابی.» هر شب با خوشحالی می‌خوابیدم. اِنقدر خوابیدم که بزرگ شدم و آرزوهایم کوچک شدند.

 دیشب پدرمو خواب دیدم؛ پرسید «هنوز هم شب‌ها قبل از خواب به آرزوهایت فکر می‌کنی؟» گفتم «شب‌ها نمی‌خوابم.» گفت «مگر چه آرزویی داری؟» گفتم «تو اینجا باشی و هیچ آرزویی نداشته باشم.» گفت «سعی خودم را می‌کنم به خوابت بیایم به شرط آنکه بخوابی.

حسین پناهی ؟ ؟؟؟

🌹🌹🌷🌷🌺🌺

به نام پدر󾬌                               

      

زنگ  انشاء  شد  عزیزان   دفتر  خود  وا   کنید

ساعتی  را   با   معلم   صحبت    از  بابا   کنید

صحبت  خود   را   معلم   با  خدا    آغاز     کرد

کهنه  زخمی  از   میان  زخمها    سر   باز  کرد

ساعتی  رفت  و  تمام   بچه ها  انشا ء  بدست

هر کسی پیش آمد ودفتر نشان داد و نشست

ناگهان  چشم  معلم  بر  سعید  افتا د   و  گفت

گوش   ما   باید   صدای    دلنوازت   را  شنفت

دفتر   خود    را   نیاوردی     عزیزم    پیش  ما

نازنین  حرفی  بزن    اینگونه    غمگینی   چرا؟

سر به  زیر و چشم نم آهسته پیش آمد  سعید

از   غم   هجران   بابا    زیر    لب   آهی  کشید

دفتر    اندوه    و   غم    یکبار    دیگر   باز  شد

قصه ی    غمگین  بابا     اینجنین     آغاز   شد

بچه ها   بابای  من   در  زندگی  چیزی نداشت

غصه را بر روی  غم  غم  روی ماتم  میگذاشت

مادرم  وقتی  که از  دنیای  فانی  رخت  بست

رشته ی  تقدیر  بابا   ناگهان از  هم    گسست

بلبلی   از   آشیان    زندگانی        پر     کشید

از  نبود    مادرم     بابا       خجالت     میکشید

بشنوید  اما  پس   از  بابا   چه   آمد  بر  سرم

من  خجالت  میکشم   بر  چشم  سارا   بنگرم

روزگار  خواهر  شش   ساله ام   بد میگذشت

شمع  شبهای وصال از بخت او خاموش گشت

رفتگر در  گوشه ای  از کوچه ی  پر پیچ و خم

بر زمین  افتاده  بود  از   کثرت   اندوه  و  غم

از فراق  روی  همسر  در   جوانی   پیر   شد

پیر  هجران  عاقبت   از   زندگانی   سیر  شد

چون در آن سرما کسی در کوچه ی بن بست نیست

آنکه  بر   روی   زمین   افتاده   پس   بابای  کیست؟

پیر مردی خسته در صبح زمستان  جان   سپرد

کودکان   خردسال   خویش    را   از    یاد   برد

بچه ها  این   سرگذشت   تلخ  بابای من  است

قصه ی  غمگین  سارا  دختری   بی سرپرست

لقمه ی     نانی    برای   عمه    جانم     میبرم

من   به  سارا  جمعه ها  اسباب بازی    میخرم

کودک  ده  ساله  وقتی   همچو   بابا   میشود

نیمه ای   از  روز    را   شاگرد     بنا    میشود

پینه های  دست  من  گویای درد   کهنه ایست

زیر  پای   فقر  باباهای   ما    امضای   کیست؟

چون  که  انشای   غم انگیز   سعید اینجا رسید

جای اشک   از  چشم  آقای  معلم   خون چکید

چهره ی    غمگین     آقای   معلم      زرد   شد

از   غم  و   اندوه  شاگردش  سراپا    درد  شد

لحظه ای در خود فرو رفت و سپس آهی کشید

پیش  چشم  کودکان  زد  بوسه  بر دست سعید

بچه ها  انشای   این  کودک   پر   از   اندوه  بود

غصه و  غمهای   او   اندازه ی   یک    کوه   بود

گر.   این  انشای  غمگین  مادر و  بابا  نداشت

درس عشق و عاشقی در جمع ما بر جا گذاشت

پینه های    زخمناک     این    پسر     غم   آفرید

از   زمین  تا    آسمان    اندوه   و    ماتم   آفرید

کاسه ی    صبر     معلم     ناگهان    لبریز    شد

چشم   غمناکش  به  چشم مرد کوچک  تیز شد

گفت  یارب   دست   این   فرزند  میهن  زخمناک

زخم  اگر   بر دل نشیند  زخم  دیگر را چه  باک؟

کانال دبیرستان شهید باکری بوکان.شاعر نامعلوم.

..ّّ....