به یاد زنده یاد افشین یداللهی

تو با قلب ویرانه ی من چه کردی

ببین عشق دیوانه ی من چه کردی

در ابریشم عادت آسوده بودم

تو با بالِ پروانه ی من چه کردی

ننوشیده از جام چشم تو مستم

خمار است میخانه ی من، چه کردی؟

مگر لایق تکیه دادن نبودم

تو با حسرتِ شانه ی من چه کردی؟

مرا خسته کردی و خود خسته رفتی

سفر کرده با خانه ی من چه کردی؟

جهان من از گریه است خیسِ باران

تو با سَقف کاشانه ی من چه کردی؟ 

ّ...........

عاشق نباشه آدم حتی خدا غریبه‌س 

از لحظه‌های حوا، هوا می‌مونه و بس  

نترس اگردل تو از خواب کهنه پاشه 

شاید خدا قصه‌تو از نو نوشته باشه

...........

در من کوچه ای است

که با تو در آن نگشته ام

سفری است

که با تو هنوز نرفته ام

روزها و شب هایی است

که با تو به سر نکرده ام

و عاشقانه هایی که با تو هنوز نگفته ام

..........

کاش بیدارم کنی تا خواب شیرینت شوم

دردهایت را بگو بگذار تسکینت شوم

عمر دست اوست اما جان تو جان من است 

با تو پیمانی که بستم ذوق پنهان من است

.........

از کفر من تا دین تو ، راهی به جز تردید نیست

دلخوش به فانوسم مکن ، اینجا مگر خورشید نیست ؟...

با حس ویرانی بیا ... تا بشکند دیوار من

چیزی نگفتن بهتر است ، تکرار طوطی وار من

 بی جستجو ایمان ما از جنس عادت می شود 

حتی عبادت بی عمل وهم سعادت می شود

با عشق آنسوی خطر ، جایی برای ترس نیست

در انتهای موعظه ... دیگر مجال درس نیست

 کافر اگر عاشق شود بی پرده مومن می شود

چیزی شبیه معجزه ... با عشق ممکن می شود

 .......

Davoudi Negar:

به سوگ من نشسته ای، ولی نمرده ام هنوز

بدان دیار گمشده، تو را نبرده ام هنوز

اگر نبود ترس تو، ازین مسیر بی بلد

خراب تن نمی شدی، چه از ازل چه تا ابد

بخواب من نیامدی، که بی اراده بگذری

تو را نمی دهم به تو، به هر کجا که می روی

تو اتفاق ساده ای، برای خود نبوده ای

تو آخر این دل مرا، به دست خود ربوده ای

سپرده ام به چشم تو، تمام آنچه دیده ام

هنوز هم نگفته ای، ولی بدان شنیده ام