به امید بهاری خالی از توپ و تفنگ
به امید بهاری خالی از توپ ها و تفنگ
🌺🌸🌼🌹🌷💐
«ای خدایا چهارچیز را کم نکن از این اتاق : نان گندم ،جوش مردم، جانجوری، اتفاق»
این شعر را بر دیوار اتاقکی در یک کارگاه ساختمانی کارگران افغانی دیدم .
جوش یعنی : همدردی،
جانجوری، سلامتی
و اتفاق به معنای همبستگی است.
جا خوردم از این دعای ساده‌دلانه و حتما از عمق جان. دعوتم کردند که با آنها همسفره بشوم و شدم اما خیره به آن شعر و از خدا همان را خواستم که بینوایان در غربت و گریزان از جنگ و نفرت از خدا خواسته بودند؛ بهاری با نان گندم، همدردی مردم، سلامتی و اتفاق و اتحاد برای جهان ماتم‌زده از جنگ، خزان‌زده از غوغای مرگ‌فروشان و شخم‌زده از حرکت تانک‌ها و زخمی از توپ‌ها و گلوله‌ها...
آرزو می‌کنم چنین بهاری را ببینم: می‌دانم که چنین بهاری با کره خاکی فاصله دارد اما اگر همه چنان چون آن کارگران افغانی از ته قلب بخواهند به ما نزدیک می‌شود...
این اتاق «زمین» چنین دعایی را لازم دارد.
نقل از استاد حسین طریقت
