هفتۀ معلّم مبارک باد !

خداوند داناست.

یک پدر بخشندۀ آب و گل است     یک پدر روشنگر جان و تن است

لیک اگر پرسی کدامین برترین     آن که دین آمـــوزد و علم و یقیـن

     اگر ساز وجودمان کوک باشد و تارهای احساسمان سالم ، لرزش های پیاپی این تارها را در برابر عظمت دو ستون زندگی نمی توان انکار کرد ؛ کوشش های بی مزد و منّت پدر و مادر و تلاش های بی بدیل معلّم.

     بی شک شوری که از یادکرد پدر و مادر و تکریم معلّم پدید می آید دریای جان ها را موّاج می کند و با زدودن پلیدی ها ، جان را پاکی می بخشد.

     ای معلّم ، به بهانۀ نامگذاری روزت ،از اعماق وجودم فریاد برمی آورم : اینک که مس وجودم به کیمیای وجودت زر شده ، اکنون که آینده ام به کلامت ، به رفتارت و به ایثارت پیوند خورده ، جا دارد فروتنانه سر تعظیم بر درگاهت فرودآورم و آن چه را شایستۀ مقام توست برای تو و نام نامی ات از درگاه بی منّت خداوند مسئلت نمایم  و با زبانی که الکن از بیان احساساتم است بگویم :« کوشش هایت را ارج می نهم و آن چه را که خوب است برای تو ای خوب ترین می خواهم . » دوستت دارم معلّم !