با شاعران -غم و اندوه

سعدی:

غم دل با تو نگویم که نداری غم دل

با کسی حال توان گفت که حالی دارد

حافظ:

دمی با غم به سر بردن جهان یک سر نمی ارزد

به می بفروش دلق ما کزین بهتر نمی ارزد

مولوی:

دیدی که مرا هیچ کسی یاد نکرد

جز غم،که هزار آفرین بر غم باد

علی اشتری(فرهاد):

ای غم اگر چه عهد تو بشکسته ام به می

نازم تورا که بر سر پیمان نشسته ای

پارسای تویسرکانی:

از آن به چهره ی آزادگان غبار غم است

که هر کسی بود آزاده  زیر بار غم است

حاجت شیرازی:

سینه پر غم بود آن را که دل زاری هست

راحتی نیست در آن خانه که بیماری هست

زرگر اصفهانی:

تا رود غم زدل ای مایه ی شادی باز آی

که مرا هست فراوان غم و غمخواری نیست

 شهریار:

ای اشک شوق آینه ام پاک کن ولی

زنگ غمم مبر که صفا می دهد به دل

صابر همدانی:

به شب های جدایی بس که با یاد تو خو کردم

دل از غم سوخت لیک از دیده کسب آبرو کردم

کلیم کاشانی:

من یکی آیینه ی گیتی نما بودم «کلیم»

روی غم از بس که دیدم از جلا افتاده ام

فرخی یزدی:

هر که را بینی به یک راهی گرفتار غم است

گوییا در روی گیتی هیچ کس دلشاد نیست

نجیب کاشانی:

ای خوش آن ساقی که مارا جام بیهوشی دهد

تا زغم ها یک نفس ما را فراموشی دهد

جلال الدین همایی:

شادی ندارد آن که ندارد به دل غمی

آن را که نیست عالم غم،نیست عالمی

                         🌹🌹🌹منبع کانال دانشرام