با شاعران - مهر و محبت

سعدی:

ز محبّتت نخواهم که نظر کنم به رویت

که محبّ صادق آن است که پاکباز باشد

حافظ:

خلل پذیر بود هر بنا که می‌بینی

مگر بنای محبّت که خالی از خلل است

پژمان بختیاری:

ای دوست قصّه ای زمحبّت بگو که من

طفلم به طبع و طالب افسانه ام هنوز

ذوقی اردستانی:

من رشته ی محبّت تو پاره می کنم 

شاید گره خورد به تو نزدیک تر شوم

شکوهی همدانی:

بلهوس گر لاف مهرت می زند باور مکن

ای سرت گردم محبّت را زبانی دیگرست

صائب تبریزی:

بی محبّت مگذران عمر عزیز خویش را

در بهاران عندلیب و در خزان پروانه باش

عبرت نائینی:

به جز بنای محبّت که دائم آبادست

خراب می کند ایّام هر بنایی را

صفایی نراقی(ملااحمد نراقی):

به جز بنای محبّت که تا ابد باقیست

شود خراب به گردون اگر برآری کاخ

 منیر طه:

خوش تر ز روزگار جنون روزگار نیست

نیکوتر از دیار محبّت ،دیار نیست

نظیری نیشابوری:

درس ادیب اگر بود زمزمه ی محبّتی 

جمعه به مکتب آورد طفل گریزپای را

ابوالحسن ورزی:

ای که با درد محبّت زندگانی می کنی

روزگارت خوش که عیش جاودانی می کنی

واقف هندی:

یارب چه چشمه ایست محبّت که من از آن

یک قطره نوش کردم و دریا گریستم

مولوی:

از محبّت نار، نوری می شود

وز محبّت دیو، حوری  می شود

ملک الشعرا بهار:

به جز متاع محبّت که در تمامت عمر

بدین متاع تجارت کنی زیان نکنی

                         🌹🌹🌹منبع کانال دانشرام