با شاعران . زندان

مسعود سعد سلمان:

نالم به دل چو نای من اندر حصار «نای»

پستی گرفت همّت من زین بلند جای

ملک الشعرا بهار:

من نگویم که مرا از قفس آزاد کنید

قفسم برده به باغی و دلم شاد کنید

ابوالقاسم لاهوتی:

ترسم آزاد نسازد ز قفس صیّادم

آنقدر تا که ره باغ رود از یادم

عارف قزوینی:

به شب نشینی زندانیان برم حسرت

که نقل مجلسشان دانه های زنجیر است

ادیب الممالک فراهانی:

دلم به کنج قفس پایبند صیّاد است

به ناله ،حسرت مرغی خورم که آزاد است

پروین اعتصامی:

رفتی به چمن لیک قفس گشت نصیبت

غیر قفس ای مرغ گرفتار چه دیدی؟

افسر کرمانی:

هر آن مرغی که می بندند در گلزار بالش را

چه می دانند مرغانی که آزادند حالش را

حاجت شیرازی:

این محنتی که می کشم از تنگی قفس

کفران نعمتی است که در باغ کرده ام

عرفی شیرازی:

شادیم از رهایی مرغان هم قفس

شاید یکی به باغ رساند پیام ما

حالتی ترکمان:

دلم از سینه به تنگ است خدایا برهان

هر کجا در قفسی مرغ گرفتاری هست

فرّخی یزدی:

به حسرتی که چرا جای در قفس دارم

ز سوز درد کنم ناله تا نفس دارم

نوای اصفهانی:

خسته و خاموش در کنج قفس افتاده ام

آنقدر نالیده ام تا از نفس افتاده ام

                         🌹🌹🌹 منبع کانال دانشرام