تنگه واشی

از خواب اگر هم نفس آینه پاشی

لبخند زند غنچه به نقاشی کاشی

تا عطر صدای تو شب آویز خیال است

فرقی نکند این که تو باشی و نباشی

کو فرصت نابی که به خود لطف خدا داشت

عشقی که رها بود ز سختی حواشی

دیگر نتوان بُرد دل از تازه جوانان

با پیرهن گل بهی و دامن ماشی

شد جمعه و مردان یَل تنگه هرمز

رفتند به تفریح سوی تنگه ی واشی

دریوزگی ثانیه ها بهتر از آن است

تا بشنوی از دوست که: بهتر که جداشی

ای وای بر آن سفره ی فرهنگ که در آن

مضمون همه کشک است و سخن سبزی آشی

دنیا شده جنگل کسی اما پی آن نیست

کز تیشه اندیشه تو مضمون بتراشی

آشفتگی شعرِ تو را پاک نسازد

گر یاس و بنفشه سر آیینه بپاشی

⚘⚘⚘دی ماه ۱۳۹۵⚘⚘⚘

دکتر_عبدالرضا_مدرس_زاده